Ko se boji Virginije Woolf / Who's Afraid of Virginia Woolf (1966)

SAD, 1966, drama, 134 min.

Režija: Mike Nichols

Uloge: Elizabeth Taylor (Martha), Richard Burton (George), George Segal (Nick), Sandy Dennis (Honey)

Zajednički život Elizabeth Taylor i Richarda Burtona bio je mnogo više obilježen njihovim burnim ljubavnim životom uključujući i dva braka i dva razvoda. Mnogo više od njihovih zajedničkih filmskih projekata. Jedan od njih, film Cleopatra, završen je totalnim fijaskom i gotovo je odveo u bankrot Twentieth Century Fox, kompaniju koja ga je producirala.

                    

1966.godine Ernest Lehman odlučuje se na riskantan potez ekranizacije broadwayskog djela Edwarda Albeea, isplativši  po milion dolara glavnim glumcima Liz Taylor i Richardu Burtonu i povjerivši rediteljski posao, tada debitantu Miku Nicholsu. Za Burtona je uloga u film došla kao potvrda neospornog glumačkog talenta koji je postao nesiguran nakon neuspjeha Cleopatre nekoliko godina ranije. Za Taylor, film je bio izazov da izađe iz klišea lijepih kraljica i naivnih i slatkih žena paćenica. Bila je ovo uloga liberalnog vremena koje dolazi i nešto sasvim različito od onoga što je glumila u Mački na vrućem limenom krovu.

A priča teče u domu univerzitetskog profesora historije Georga i njegove supruge Marthe. U posjetu im dolazi novopridošli predavač biologije Nick sa suprugom Honey. Večer se međutim završava u bujici oštrih dijaloga kao rezultat propalog braka Georga i Marthe koji pred mladim kolegama poravnjavaju račune iz prošlosti dok ispijaju na litre viskija. Martha je u filmu frustrirana alkoholičarka čija vulgarnost jezika nadmašuje granice dobrog ukusa tog vremena u kojem je žena bila dobra supruga a porodica općenito ono što se nazivalo američkim tradicionalnim društvom. Film Ko se boji Virginije Woolf bio je prvi film u čijim je dijalozima neko izgovorio riječ "bugger". Predstavljen je kao kontraverzan jer prikazuje odnose u porodici koji su bili taboo u društvu koje je baštinilo tradicionalističke vrijednosti. Oštrina dijaloga ovog filma bila je i povod za uvođenja filmskog ratinga R kojeg danas nose filmovi koji zbog količine prikazanog nasilja i seksa ili količine verbalnog nasilja nisu preporučljivi mlađoj filmskoj publici.

Sasvim zasluženo, film je osvojio 5 Oskara od ukupno 13 nominacija i nekoliko nagrada britanske filmske akademije. Oskara je ponijela Elizabeth Taylor za glavnu žensku ulogu, Sandy Dennis za najbolju sporednu žensku ulogu te Haskel Wexller za brilijantnu crno-bijelu fotografiju u filmu. Burton je satisfakciju dobio sa BAFTA nagradom kao najbolji britanski glumac a reditelj Mike Nichols svog će Oskara dobiti nekoliko godina kasnije sa filmom Diplomac.